Başkasının Hikayesi

Selamlar sevgiler,

Bazen bazı olaylar, bazı insanlar hayatımda gereğinden fazla yer kapladı gibi hissediyorum. Çok basit bir şekilde örnek vermek gerekirse, hayatımda belki birkaç kez gördüğüm bir insan beni bir şekilde etkilemiş oluyor. Ama nasıl? Onda yer edemememle. Düşün düşün düşün. Buldum! Bazı hikayeler bizim hikayelerimiz olmuyor. Hani hayatımızın baş kahramanı biziz ya, bizim hikayemizin de kahramanları, rolleri var. Baş roller, önemli roller, hikayenin yarısında "o karakter neden öldü" roller, "hikayeden çıkması lazımdı başka hikayeye geçecekti o nedenle senaryo gereği uzağa gitti" roller, bilirsiniz… Bizim hikayemiz olmayan yerlerde de biz birilerinin hayatından şöyle bir dokunup geçiyoruz, bazen teğet geçiyoruz, bazen geçemiyoruz bile. Artık o diğer tarafın hikayesine bağlı. Bunu da kabul etmek biraz düşünce mesaisi gerektiriyor sanırım. Hayatımızda herkesin baş rol olmadığını biliyorsak kendimizin de bazı hikayelerde yan rol olduğunu kabul etme olgunluğuna erişmemiz gerekiyor. Ne uzun cümle kurdum. Kırılgan egomuz bunu kaldırabilir mi acaba? Ben başta hafif bozuldum çünkü de çaktırmadım kendime. Dünya benim etrafımda dönmüyor. Bazen araya kaynayan olacağım. Bazen öylesine, bazen silik olacağım. Bu demek değil ki tüm dünya belirgin de ben soluğum. Bu sadece benim hikayem değil demek. Böyle durumlarda bazen bir adım geriye gidip tüm hikayeyi bizsiz tastamam görmek de mümkün. O zaman da rol çalmaya gerek yok diyerek ufak ufak çıkmak lazım çemberden. Bir de şu var ki o çok heyecanlı… Bazı hikayeler benim hikayelerimle çarpışacak ve onlar da benim, bizim olacak. Rengarenk, ışıl ışıl… bazen böyle şeyler düşünüyorum, söylemek istedim!