GECE YARISI KÜTÜPHANESİ

Hasta olduğum bir hafta sonu –Aralık ayında çoğu hafta sonu hastaydım—bir Cumartesi gecesi “Gece Yarısı Kütüphanesi” isimli kitaba başladım ve bitirdim. Okuması kolay, hızlı akan bir kitaptı.

Kitap ne kadar iyidir, edebi anlamda nasıl değerlendirilir bilmiyorum fakat konusu oldukça ilgi çekici. Her insanı içinde bir yerlerden dürten bir tarafı var.

Spoiler içerir o nedenle kitabı okumayı planlayanlarımız varsa bu yazıyı okumamasını tavsiye ederim.

Hayatındaki sorunlar, pişmanlıklar ve hayal kırıklıklarının üst üste gelmesi ile kitabın başında intihar eden ana karakterimiz gözlerini gece yarısı kütüphanesi diye bir yerde açıyor. Ölmüş de değil henüz, yaşamıyor da. Burada, “pişmanlıklar kitabı”ndan bakıp “şöyle olsaydı ne olurdu” sorusunun cevabı olan hayatın bulunduğu kitabı seçip gidip o hayatı deneyimleyebiliyor.

Sonsuz kitap, sonsuz yaşam, sonsuz ihtimal var.

Eğer bu yaşamlardan birinde kalmak isterse kalabilir veya istemezse zaten tekrar aynı yere dönüyor.

Kitabın bir ana fikri var elbette. Sonunda karakterimiz kendi kök hayatına dönüyor. Başka bir hayatı yaşamak istemiyor.

Öte yandan kendini suçladığı bazı konularda görünenin ardında gerçekler olduğunu fark ediyor. Kedisinin ölümünden kendini suçlu tuttuğu için “kedisinin yaşadığı hayat”a döndüğünde kedisinin yine öldüğünü ve kendisinden kaynaklanmadığını görüyor.

Terk ettiği nişanlısıyla evlendiği hayatta aldatıldığını, o müzik grubunun kurulduğu ve dünyaca ünlü olduğu hayatta abisinin öldüğünü görüyor.    

Ana fikri anlayabiliyorum. Elbette daha iyi hayatlarda yaşayabilme ihtimallerimiz olduğunu bize göstermek istemeyecekti yazar. Dolayısıyla kör göze parmak mesajlardan hoşlanmadığım için kitabın bu anlatısına bayılmadım.

Kitapla ilgili bana yazdıran şey aslında gerçekten sonsuz hayat ihtimali.

Her bir kararla şekillenen, değişen, yepyeni kapıları açan ve kapatan yaşamların olması.

Daha büyük yaşlarda alınan kararlarla değişen hayatlar veya daha küçük yaştan belki tüm kişiliğini çevreni baştan sona değiştirmiş olan hayatlar.

Üstelik kitapta alternatif hayatlarından birinde karakterimiz biriyle tanıştı. Bu kişi aynı kendisi gibi farklı hayatlar deneyimleyen biriydi. Onun söylediğine göre başka birçok hayatta da yolları kesişiyordu. Bir nevi birbirleriyle eşlerdi. Fakat karakterimizin kök hayatında bu kişi yoktu.

Düşünsenize, tanışmanız gereken bir insanla tanışamıyorsunuz.

Kök hayatında bu kişiyle tanışmasını bekledim ama böyle bir şey olmadı.

Kararlarımız gerçekten en güçlü belirleyici. Tek problem aslında tam olarak neyi belirlediğini bilemememiz. Görünenin ardından bir sürü şey getiriyor en küçük karar bile. Kitabın bendeki tazahürü bu.

Siz de alternatif hayatlarınızı merak ediyor musunuz?

Hadi düşünelim, konuşalım.

Yeni yıldan sevgiyle,