Krize karşı SAVAŞ-KAÇ-DON

Merhaba,

Bu hafta derste defterime büyük harflerle şöyle bir not almışım;

NE ZAMAN KRİZ?

Okulda kriz üzerine düşünmemiz istendi. Dönem boyunca aslında buradan yola çıkarak bir ders işleyecekmişiz. Hatta hocamız sonraki derse kadar şu soruyu düşünün dedi.

Krizler olağanüstü zamanlardır. Olağanüstülük demokrasiyi askıya alır. Peki, “Olağanüstü ortamlarda karar alma süreçlerini demokratikleştirmek mümkün mü?”

Ders devam ederken “Paradigmatic change nedir” sorusu geldi. Hiç doyurucu cevaplar veremedik.

Bilim felsefesine göre paradigma aslında bir inanç sistemini ifade etmekte. Konu dallanıp budaklandıkça, hocamız halkalar içinde bir “core” nokta hayal etmemizi istedi. O nokta bizim temel inancımız. Değişmeyecek olan asıl düşüncemiz. Çevresindeki halkalar da dışa doğru “daha feda edilebilir olan” koruyucu düşüncelerimiz.  Buradan “paradigmatic change” terimine ilişkin düşünmeye başladık. Fazla da baymadan kısaca ne olduğundan bahsedeceğim. Thomas Kuhn’a göre aslında bir alanda (bir bilim çevresi gibi düşünebiliriz sanıyorum) kabul görmüş fikirlerin toplamı olan paradigmanın krizi, bilimsel devrim ile başlar. Paradigmanın işlememesiyle yeni paradigma oluşur ve eskinin yerini alır.

Yani şöyle düşünelim. Ben ülkemde kadınların daha iyi şartlarda yaşayabilmesinin sosyal politikalarla gerçekleşebileceğine inanıyorum. Ardından bu düşüncemi iflas ettirecek bir olay yaşıyorum ve inanç sistemimde bir kriz çıkıyor. Nihayetinde inancım kadınların daha iyi şartlarda yaşayabilmesinin sosyal politikalar değil antidemokratik uygulamalarla olabileceği fikrine evriliyor. Bu tabii ki bir örnek.

Nihayetinde günlerdir gelen haberlerle bunları kafamda eşleştirdim.

Yaşananlar tanımı yapılamamış bir kriz ve olağanüstülük hali.

Duyduklarımla savaşamıyor, kaçamıyor sadece donma tepkisi veriyor gibi hissediyorum. Çoğu kişinin de böyle hissettiğini biliyorum. Yorum yapmak, paylaşım yapmak veya yapmamak hepsi kendimi kötü hissetmeme neden oluyor. Çünkü inanç sistemimizde bir kriz çıkardılar.

Demek ki…

Değişim yakın. En azından ben öyle umuyorum.

Sevgiyle,