Pazar Sabahları

Size güzel bir pazar sabahı yazısı bırakayım dedim. Ben çok severim sakin ve telaşsız sabahları. Kahvaltıyı hazırlarken bir podcast veya kafayı yormayacak, arkada çalsınlık bir YouTube programı açılır. Kahvaltı hazır olunca evden birileri tarafından alınmış taze ekmek ve simit iştahla yenilir. Sonrasında, kahve içerken bir şeyler okuma seansı başlar, mümkünse bir hafta sonu gazetesi Oksijen gibi… Bu hafta ne izleyelim, ne dinleyelim araştırması gazete vasıtasıyla yapılır. Yine mümkünse evden birileriyle beraber bulmaca çözülür. Ardından, ben Pazar günleri çok sevdiğim ve çok özlediğim insanları aramaktan hoşlandığımdan araşmalar başlar. Onların sesini duymak, belki görüntülü konuşmak, belki de sadece ses kaydı atmak ve almak. Bir şekilde onları hissetmek…Sonrası da günün getirdikleri. İşte böyle! Ne güzel bir pazar sabahı hayali.

Pazar günü yazısına bir not düşmeliyim ki, yanımdaki insanların bana bir şeyler okumasını çok keyifli buluyorum. Yıllardır elimdeki kitabı uzatıp "lütfen bana bir şeyler oku" dediğim birkaç kişi oldu. Bunun ne kıymetli bir şey olduğunu zamanla fark ettim. Üzerine düşündüm. Mesela kahvaltı hazırlarken size okunan bir mizah dergisi, kahve içerken okunan bir şiir veya bir gazete yazısı. Kahvaltı sonrası belki kısa bir öykü... Dilerim bu hissi yaşadığım insanları hiç kaybetmem çünkü insan huzuru ve tamamlanmışlığı bazen bir satır arasında bulur.

Fakat bazen bazıları artık o kitabı okumak istemez. Zaman geçer. Bir bakar ki pazar günleri çaldığı o kapı, taze ekmek çıtırtısı ve gazete kokusu düşündüğünden daha mutlu etmiş onu. Ve onun çalacak kapısı, okuyacak tek bir satırı kalmamış. Yine ait olamamış bir yerlere ve ait olmaya en yakın olduğu anda terk etmiş yuvayı. Bizim hep okunacak satırlarımız, okuyacak dostlarımız olsun. Bazen böyle çünkü.

“Ve yanılmıyorsam yalnız insanların,

Kahvaltı edip ağladıkları pazar sabahları yokmuş o zaman.

Mesela o zamanlar

Mutsuz olduğunda insanlar,

Yok olurmuş bazı dakikalar. “

Telaşsız ve huzurlu pazarlar!